ادعای رسانه‌های غربی: انفجار بمب عامل سقوط هواپیمای پریگوژین بوده است
تاریخ انتشار: ۲ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۵۴۱۹۵۲
به گزارش قدس انلاین به نقل از فارس، روزنامه‌های نیویورک‌تایمز و وال‌استریت‌ژورنال امروز پنجشنبه با استناد به مقام‌های غربی که اشاره‌ای به نام آنها نشده مدعی شده‌اند انفجار بمب عامل سقوط هواپیمای حامل «یوگنی پریگوژین» فرمانده ارتش خصوصی واگنر بوده است.
روزنامه نیویورک‌تایمز به نقل از مقام‌های آمریکایی و سایر کشورهای غربی نوشت احتمالاً انفجار یک بمب در هواپیمای حامل پریگوژین باعث سقوط آن در روز چهارشنبه و مرگ تمامی سرنشین‌های آن بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نیویورک‌تایمز با بیان اینکه این نتیجه‌گیری مربوط به «گزارش‌های اطلاعاتی مقدماتی» است نوشت که هنوز هیچ جمع‌بندی قطعی در این خصوص حاصل نشده است. وقوع انفجار در حال حاضر اصلی‌ترین فرضیه درباره دلیل سقوط این هواپیما در منطقه‌ای بین مسکو و سن‌پطرزبورگ در روز چهارشنبه است.
این انفجار ممکن است در اثر بمب یا وسیله انفجاری دیگری که در هواپیما کاشته شده ایجاد شده باشد. با این حال، مقام‌ها احتمال‌های دیگری نظیر سوخت تقلبی را نیز بررسی می‌کنند.
مقام‌های آمریکایی می‌گویند دستگاه‌های اطلاعاتی این کشور هنوز مرگ پریگوژین را تأیید نکرده‌اند. با وجود این، چندین مقام آمریکایی گفته‌اند به نظر می‌رسد او در این سانحه هوایی کشته شده است.
مقام یک کشور غربی گفت بر اساس نشانه‌های متعددی که کشور او جمع‌آوری کرده به نظر می‌رسد که پریگوژین در داخل این هواپیما بوده است.
ماهواره‌های اطلاعاتی آمریکا پرتاب موشک را شناسایی نکرده‌اند و هیچ نشانه دیگری مبنی بر اینکه هواپیما توسط موشک سطح به هوا ساقط شده باشد در دست نیست.
روزنامه وال‌استریت‌ژورنال هم در ادعایی مشابه نوشت که گزارش‌های اولیه اطلاعاتی حاکی از این است که پریگوژین ترور شده، اما هواپیمای او نه به وسیله موشک بلکه به وسیله انفجار در داخل هواپیما ساقط شده است.
گروه واگنر که پریگوژین در سال ۲۰۱۴ آن را تأسیس کرد و رهبری آن را به عهده داشت به صورت رسمی مرگ او را تأیید نکرده است.
مقام‌های آمریکایی و اروپایی که خواسته‌اند نامشان فاش نشود گفته‌اند به باور آنها «ولادیمیر پوتین»، رئیس‌جمهور روسیه دستور نابودی این هواپیما را صادر کرده است.
نیویورک‌تایمز مدعی شده شورش مسلحانه پریگوژین در ژوئن سال جاری علیه فرماندهان نظامی ارتش روسیه یکی از مهم‌ترین چالش‌ها علیه حکمرانی پوتین در دهه‌های اخیر بوده است.
پوتین ساعتی قبل‌تر برای نخستین بار درباره مرگ پریگوژین اظهارنظر کرد و گفت که او را از اوایل دهه ۹۰ می‌شناخته است. او جان باختن پریگوژین و ۹ نفر دیگر در این حادثه هوایی را به خانواده قربانیان حادثه تسلیت گفت.
پوتین گفت: «اگر اعضای گروه واگنر در داخل هواپیما بودند- که داده‌های مقدماتی نشان می‌دهد در آنجا بوده‌اند- مایلم خاطرنشان کنم که این افراد کمک شایانی به هدف مشترک ما برای مقابله با رژیم نئونازی در اوکراین کردند. ما این را به یاد می‌آوریم و نباید فراموش کنیم.»
وی گفت: «من از مدت‌ها پیش پریگوژین را می‌شناختم، از اوایل دهه ۱۹۹۰. او آدم با استعدادی بود. تاجر با استعدادی بود و نه تنها در کشور ما کار کرد و نتیجه کسب کرد بلکه در خارج از کشور و به ویژه در آفریقا هم حضور داشت.
مقام‌های برخی از کشورهای غربی از روز گذشته تلاش کرده‌اند این سانحه و مرگ پریگوژین را به انتقام‌جویی ولادیمیر پوتین بابت شورش ناکام او در دو ماه گذشته نسبت دهند.
به عنوان مثال، زیبیگنیو راو، وزیر امور خارجه لهستان امروز پنجشنبه گفت: «اگر کسی فکر کند که این حادثه تصادف بوده است ما برای پیدا کردن اسمی که بتواند او را توصیف کند دچار مشکل می‌شویم.»
وی اضافه کرد: «مشخص است که مخالفان سیاسی‌ای که پوتین آنها را خطری برای قدرتش می‌داند با مرگ طبیعی فوت نمی‌کنند.»
جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا هم شب گذشته بدون ارائه هیچ مستنداتی مدعی شده بود در روسیه اتفاقات کمی رخ می‌دهند که ولادیمیر پوتین عامل آنها نباشد.
مقام‌های اوکراین حتی با صراحت بیشتر این اتفاق را به پوتین نسبت داده‌اند. میخائیلو پودولیاک، یکی از مشاوران زلنسکی ساعتی بعد از وقوع سانحه دیروز در فضای مجازی نوشته بود که پریگوژین با کودتای ناکام خود حکم مرگش را امضا کرده بود.
او نوشت: «مشخص است که پوتین کسی را نمی‌بخشد و منتظر لحظه مناسب برای کشتن او بود.»
او در ادامه نوشت: «حذف پریگوژین و فرماندهی واگنر دو ماه بعد از کودتای ناکام علامتی از پوتین به نخبگان روسیه قبل از انتخابات ۲۰۲۴ است.»
با وجود این سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه امروز در اظهارنظری درباره این موضوع گفت: «درباره این حادثه، مهم است که بر واقعیت‌ها تمرکز کنیم نه بر آنچه رسانه‌های غربی می‌گویند.»
روز چهارشنبه منابع خبری از سقوط یک هواپیمای سبک متعلق به یوگنی پریگوژین در شمال غرب مسکو خبر داده و ساعاتی بعد اعلام کردند او نیز در این سانحه به همراه ۹ سرنشین دیگر هواپیما جانشان را از دست داده‌اند.
پریگوژین ۶۲ ساله فرمانده شرکت نظامی خصوصی واگنر بود که تا چندی قبل تحت حمایت کرملین قرار داشت. به پریگوژین لقب «سر آشپز پوتین» داده شده بود زیرا مشهور بود که پوتین در رستوران‌های او غذا می‌خورد و با بعضی از غذاخوری‌های او قراردادهای دولتی امضا کرده بود.
نام گروه واگنر از چند ماه پیش که خبرهایی از عزیمت آنها به اوکراین برای کمک به نیروهای ارتش روسیه در جنگ منتشر شده بود بر سر زبان‌ها افتاد. هنگامی که اختلافاتی میان پریگوژین با فرماندهان ارتش روسیه بروز کرد گروه واگنر معروف‌تر از هر زمان دیگر شده بود.
اوج اختلافات پریگوژین با ارتش روسیه سوم تیرماه سال جاری به صحنه نمایش در آمد. او بعد از متهم کردن نیروهای ارتش روسیه به حمله به مواضع این گروه، شورشی را علیه روسیه رهبری کرد که البته تنها ۲۴ ساعت دوام داشت و با وساطت بلاروس به پایان رسید.
با آنکه پریگوژین از حامیان حمله روسیه به اوکراین بود به صورت علنی از «سرگئی شویگو»، وزیر دفاع روسیه و «والری گراسیموف»، رئیس ستاد مشترک ارتش روسیه انتقاد می‌کرد و این دو مقام روسیه را عامل کمبودهای ارتش روسیه در جنگ می‌دانست.
ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه در یک سخنرانی تلویزیونی در روز شورش اقدامات واگنر را خیانت و خنجر از پشت توصیف کرد.
نیروهای گروه واگنر در این شورش توانستند کنترل شهر «روستوف-نا-دونو» در کشور روسیه را به دست بگیرند و در حال حرکت به سمت مسکو بودند که «الکساندر لوکاشنکو»، رئیس‌جمهور بلاروس اعلام کرد به توافقی با پریگوژین برای پایان دادن به این غائله دست پیدا کرده است.
شب ۲۴ ژوئیه عقب‌نشینی نیروهای واگنر آغاز شده بود و در این شرایطی بود که مفاد این توافق و شرایط اجرای آن از موضوعات مبهمی بود که به موضوعی برای گمانه‌زنی‌های زیادی میان تحلیلگران تبدیل شد.
اندکی بعدتر از این شورش ناتمام کاخ کرملین اعلام کرد پریگوژین ۵ روز بعد از رهبری آن شورش در جلسه‌ای با پوتین شرکت کرد.
پریگوژین گروه واگنر را در سال ۲۰۱۴ پایه‌گذاری کرد. این گروه که گفته می‌شود در حال حاضر حدود ۲۵۰۰۰ نیروی نظامی دارد در فهرست تحریم‌های ایالات متحده آمریکا قرار گرفته است.
انتهای پیام/
منبع: خبرگزاری فارسمنبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: ولادیمیر پوتین نیویورک تایمز رئیس جمهور ارتش روسیه گروه واگنر مقام ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۵۴۱۹۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پایان پوتین؟!/ او گورباچف نیست/ بعید است صاعقه دوبار به یکجا اصابت کند!
به گزارش خبرآنلاین، پیتر روتلند در تحلیلی برای ریسپانسیبل استیت کرفت وابسته به «اندیشکده کوئینسی» نوشت:ماکسیم ساموروکوف از مرکز کارنگی اخیرا مقاله‌ای را باعنوان" رژیم شکننده پوتین" در فارن افرز منتشر کرده است. او نوشته مانند آنچه در گذشته برای شوروی اتفاق افتاد، سیستم پوتین هم همیشه درحال فروپاشی است.
این استدلال بر اساس یک قیاس تاریخی شکل گرفته است. طبق این قیاس نظام شوروی، قوی و تغییرناپذیر به نظر می‌رسید و عملاً هیچکس فروپاشی آن را پیش‌بینی نمی‌کرد. اما در نهایت شوروی فروپاشید. به همین‌ترتیب، سیستم پوتین در حال‌حاضر قدرتمند و مقاوم به نظر می‌رسد و کمتر کسی می‌تواند فروپاشی آن را تصور کند. اما در نهایت این سیستم هم مانند شوروی، دچار فروپاشی خواهد شد.
مشخص است که چرا این استدلال برای فارن‌افرز دارای جذابیت است. پندار آرزومندانه همیشه مخاطب را جذب می‌کند. مردم دوست دارند آنچه را که می‌خواهند بشنوند را به آنها بگویند. بدون هیچ چشم‌اندازی برای یک ضدحمله موفق در اوکراین، محتمل‌ترین سناریویی که باعث می‌شود کی‌یف در جنگ پیروز شود، فروپاشی رژیم پوتین در روسیه است.
قیاس‌های تاریخی می‌توانند جذاب؛ اما گمراه کننده باشند. چرا که ممکن است توجه ما را بر شباهت‌های سطحی متمرکز کنند، در حالی که تفاوت‌های ساختاری را نادیده می‌گیرند. چندین دلیل مهم وجود دارد که مشخص می‌کند نظام پوتین در مکان بسیار متفاوتی با اتحاد جماهیر شوروی در دوره پرسترویکا قرار دارد.
اول اینکه میخائیل گورباچف تنها شش سال در روسیه قدرت را به دست داشت و هرگز نتوانست کنترل موثری بر حلقه داخلی رهبران شوروی داشته یا تغییری در بروکراسی ایجاد کند. در نتیجه او نتوانست ابتکارات سیاسی خود را اجرایی کند و ناچار شد تصمیمات رادیکال‌تری را اتخاذ کند که کل سیستم را بی‌ثبات می‌کرد.
در مقابل پوتین پس از به قدرت رسیدن در سال دو هزار خیلی سریع بر نخبگان رقیب کنترل پیدا کرده و مکانیسم قدرت عمودی را احیا کرد. او ۲۴ سال است که در قدرت بوده و اکثر تحلیلگران موافقند که پایه‌های اصلی رژیم او آنقدر قوی است که احتمالا حتی از مرگ بنیان‌گذار خود هم جان سالم به‌در می‌برد.
مسائل دوم این است: یکی از عوامل مهم در فروپاشی اتحادجماهیرشوروی این واقعیت بود که این کشور در یک جنگ در افغانستان بود و قابلیت پیروز بیرون آمدن از آن را نداشت. بنابراین اتحادجماهیر شوروی مجبور شد که با غرب وارد مذاکره شود. روسیه در حال جنگ در اوکراین است که هنوز اطمینان دارد که می‌تواند در آن پیروز شود.
مورد سوم اینکه اتحادجماهیر شوروی ورشکسته شده بود، کسری تجاری داشت و از خارج پول قرض می‌گرفت. در مقابل با وجود تحریم‌های غرب، روسیه در سال گذشته ۵۰ میلیارد دلار مازاد تجاری داشته است. اقتصاد برنامه‌ریزی شده شوروی سفت و سخت و ویران‌کننده بود و دولت در گودالی از یارانه‌های دولتی فرو رفته بود. روسیه کنونی دارای یک اقتصاد سرمایه‌داری پویا است که به‌خوبی در اقتصاد جهانی در اقتصاد جهانی ادغام شده و کارآفرینان مهارت خوبی در دور زدن تحریم‌های غرب دارند.
نکته چهارم این است که اتحاد جماهیر شوروی، فدراسیونی بود که تنها ۵۲ درصد از جمعیت آن را روسها تشکیل می‌دادند. اما روسیه پوتین یک کشور متمرکزتر است که ۸۲ درصد از جمعیت آن را روسها تشکیل می‌دهند. مسلما برای روسیه احتمال شورش اسلام‌گرایان در قفقاز شمالی یک چالش امنیتی بالقوه است. اما منطقی که رمضان قدیروف رهبر چچن را تبدیل به یک رعیت وفادار برای مسکو کرده، در موارد دیگر هم صدق می‌کند. بر اساس این منطق بهتر است از جریان یارانه‌ای که از مسکو می‌رسد لذت ببرید و لامبورگینی سوار شوید تا اینکه گروزنی یکبار دیگر به تلی از آوار تبدیل شود. چچنی‌ها از جنگ‌های اول و دوم درس گرفته‌اند که استقلال‌طلبی ارزش تلاش را ندارد. هیچ‌یک از جمهوری‌های دیگر در فدراسیون روسیه هم علاقه‌ای به آغاز جنگ با مسکو ندارند.
حمله ۲۲ مارس ۲۰۲۴ به تالار شهر کراوکس، نه تنها یادآور این موضوع بود که اسلام‌گرایی افراطی همچنان یک تهدید امنیتی برای روسیه است بلکه نشاندهنده شکست اطلاعاتی گسترده سرویس‌های اطلاعاتی این کشور بود. ایالات‌متحده از قبل به آنها هشدار داده بود که چنین حمله‌ای در راه است. آنها باید نگهبانان مسلح را در تمام سالن‌های کنسرت در مسکو مستقر می‌کردند. بااین‌حال، حملاتی مانند کراوکس باعث تغییر رژیم در روسیه نمی‌شود. تروریست‌ها نه از قفقاز شمالی، بلکه از تاجیکستان آمده بودند. این نشان می‌دهد که هشت میلیون کارگر مهاجر از آسیای مرکزی یک خطر امنیتی بالقوه برای روسیه است. اما ارزش آنها در اقتصاد روسیه که با مشکل نیروی کار کم مواجه است، حداقل در حال‌حاضر از چالش‌های امنیتی که ایجاد می‌کنند بیشتر است.
شورش واگنر در ژوئن ۲۰۲۳ یک تحول خارق‌العاده بود و جدی‌ترین تهدید برای ثبات رژیم پوتین از زمان تأسیس آن در سال دو هزار به حساب می‌آمد. ما هرگز نمی‌دانیم اگر یوگنی پریگوژین به عقب نرفته بود، چه رخ می‌داد. او به نیروهای خود دستور داده بود تا به سمت مسکو پیشروی کنند. اما آنچه می‌دانیم این است که قیام یا شورش واگنر در نهایت شکست خورد. پریگوژین مرده و به خاک سپرده شده و ثبات رژیم به سرعت برقرار شده است.
اجازه دادن به گروه واگنر برای توسعه و قدرت پیدا کردن تا جایی که بتواند آن شورش را به راه بیندازد، یک اشتباه جدی از سوی پوتین، پس از تصمیم او برای آغاز تهاجم تمام عیار به اوکراین بود. اما این یک اتفاق دور از ذهن باقی می‌ماند و نمی‌تواند به عنوان پایه‌ای برای سیاست ایالات متحده عمل کند.
برای پیروز شدن در دیپلماسی و جنگ نیاز به ارزیابی واقع‌بینانه از نقاط قوت و ضعف دشمن است. فروپاشی ناگهانی اتحاد جماهیر شوروی به ما یادآوری می‌کند که انتظار چیزهای غیرمنتظره را داشته باشیم. اما پوتین و رئیس جمهور چین شی جین پینگ از اشتباهات گورباچف درس خود را گرفته‌اند. واشنگتن نباید سیاست روسیه خود را با این فرض بسازد که صاعقه دو بار به یک مکان برخورد می‌کند.
*ترجمه: مهسا مژدهی
۳۱۱۳۱۲
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901563
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود